ارایه پارامترهای بهینه صندلی ماشین (پراید) جهت کاهش آسیب به مفصل زانوی راننده

هدف: رانند گان بدلیل استفاده مداوم از کلاچ و ترمز در حین رانندگی نیروی فشاری خارجی زیاد و متناوبی در زوایای مختلف فلکشن و اکستنشن زانو، بر روی مفصل زانو وارد می کنند. که این آسیبها شامل بروز درد کمر و زانو می ­باشد. طراحی و نوع صندلی خودرو در راحتی و سلامت سرنشین و جلوگیری از درد های عضلانی،کمر و زانو به طور مستقیم ارتباط دارد. روش­ بررسی: در این پژوهش آزمایشها ی مختلفی بر روی 4 راننده بر روی صندلی پراید با نصب سنسور اندازه گیری نیرو زیر پای راننده و روی پدال کلاچ و ترمز، نیروی تماسی پدال ماشین و کف پای راننده اندازه ­گیری شده است. همزمان با دوربین های سرعت بالا اطلاعات سینماتیکی حرکتی اندام تحتانی طی مراحل گرفتن کلاچ ثبت شده و به عنوان ورودی به مدل عضو تحتانی شبیه سازی شده توسط جعبه ­ابزار simmechanics در محیط متلب اعمال شده و گشتاور مفصل زانو حین عمل پدالگیری به عنوان خروجی بدست می­ آید سپس با تغییر در پارامترهای صندلی از طریق کدنویسی، بهینه­ ترین حالت برای صندلی که در حین پدالگیری کمترین گشتاور به مفصل زانو وارد شود استخراج می­ شود.  یافته­ها: با استفاده از مکانیزمهای پدال­گیری و بهینه سازی پارامترهای صندلی این نتیجه حاصل می­ شود که اگر ارتفاع صندلی پراید 6 سانتیمتر و فاصله افقی پاشنه تا نشیمن گاه 9 سانتیمتر قابلیت جابجایی یابد می توان گشتاور وارده بر مفصل زانو را در حدود 10-15 در صد کاهش داد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه صندلی پراید امکان حرکت به جلو و عقب یعنی تغییر فاصله افقی نشیمن گاه تا پدال را دارد می توان با اضافه کردن اهرمی که 6 سانتیمتر قابلیت جابجای ارتفاع نشیمن گاهی را بدهد شرایط بهتری را در رانندگی با این خودرو فراهم کرد. روش ارائه شده با توجه به راهکارهای در نظر گرفته شده در مطالعات قبلی دارای مزیت های بسیاری می­باشد. سادگی مدل بیان شده، سرعت بالای محاسبات و همچنین در محاسبات آینده با اعمال ضریب فنر و دمپر، می ­توان نقش ماهیچه­ ها را اعمال نمود.